KOLORY OGNIA

Najcudowniejsza opowieść o zemście! Lemaitre pokazuje, że u niego jest życie po kryminałach. Idealnie pasuje do tego określenie z dawnych lat – marivaudage, oznaczające utwór oparty na wartkiej, skomplikowanej licznymi intrygami akcji, o finezyjnym humorze, grach słownych, zaskakujących zwrotach i nieoczekiwanym zakończeniu...

Robert Ostaszewski, pisarz i krytyk literacki

MONSIEUR LEMAITRE ZNOWU W FORMIE! Ech, ten Pierre Lemaitre! Ten to zawsze musi przywalić! Czytałem tę powieść i myślałem sobie, że Dumas (ojciec) były z niej zadowolony. Bo też „Kolory ognia” wyrastają nade wszystko z „Hrabiego Monte Christo”. (...) Byłby też zadowolony Balzac. Bo mamy tu istną komedię (w nieśmiesznym balzakowskim sensie) ludzką, kapitalną galerię postaci (...) Zola, moim zdaniem, też by przyklasnął. Jest to wszak pogłębiony portret społeczeństwa rządzonego przez pieniądz, precyzyjna wiwisekcja, w której jest coś z naukowej wręcz nieubłagalności. No i Flaubert, o, ten to by się ucieszył bardzo, nawet nie tyle ze sprytnej narracji kojarzącej się z „Panią Bovary”, ale nade wszystko z erotycznego wymiaru tej powieści. Nie muszę chyba dodawać, że skoro Dumasowi, Balzakowi, Zoli i Flaubertowi by się podobało, no to ja tym bardziej byłem zachwycony! Cieszy mnie bardzo, że Lamaitre odstawia na bok kryminały i pisze taką właśnie prozę. WSPANIAŁA POWIEŚĆ!

Tomasz Pindel, RMF Classic audycja "Piątka z literartury"

„Kolory ognia” to opowieść o zdradzonej przez współpracowników niezłomnej Madeleine oraz jej sparaliżowanym, ale mającym fantastyczne ucho oraz bystry umysł synu. Także o monstrualnie otyłej śpiewaczce, która potrafiła zagrać na nosie Hitlerowi oraz polskiej opiekunce potrafiącej zatrzymać szturm wroga jednym wejściem na drabinę. Wreszcie o tym, że czasem na zemstę trzeba długo czekać, udając w tym czasie zainteresowanie „malowaniem leżaków na Titanicu”, jednak sprawiedliwość, mimo wszystko, zawsze ma szansę. Czeka na was jednocześnie wzruszająca i uroczo ironiczna opowieść.

Sylwia Skorstad, Republika kobiet

Afery, spiski, seks - Lemaitre znów doskonały! "Kolory ognia" Pierre'a Lemaitre to znakomita powieść o zemście, niczym „Hrabia Monte Chri-sto" Dumasa, i równie miła w lekturze. To iście balzakowski fresk społeczno-psychologiczny, napisany z dużą domieszką ironii. Trylogia domaga się części trzeciej. Ta ukazała się we Francji w styczniu 2020 jako „Miroir de nos peines" (Lustro naszych smutków). Obyśmy nie czekali zbyt długo na przekład.

Jacek Szczerba, KSIĄŻKI. Magazyn do czytania

To książka, która jest głębsza i bardziej poruszająca od „Do zobaczenia w zaświatach”. Czeka was rozkosz czytania!

„Lire”

Literatura pełna gniewu i przeogromnego talentu.

„L’Obs”

Czytelnik zostaje przez tę powieść pochłonięty i może tylko kroczyć przez kolejne strony – oniemiały z zachwytu.

„La Grande Librairie”