Słowa coś takiego w sobie mają.
We wprawnych rękach, gdy zręcznie się nimi operuje, potrafią nas zniewolić.
Spowijają nasze ciało jak pajęczyna, a kiedy jesteśmy już tak zauroczeni,
że nie możemy się ruszyć, przedostają się pod skórę,
przenikają do krwi, paraliżują myśli.
Czynią w nas swoją magię…
Diane Setterfield, Trzynasta opowieść
Był sobie kiedyś dom zwany Angelfield.
Mieszkały w nim siostry bliźniaczki.
Czy wierzycie w duchy?
No to posłuchajcie…
Posiadłość Angelfield to dziś jedynie zgliszcza, ruina, o której mało kto pamięta. Jednak dawniej ta podupadła rezydencja była okazałym domem zamożnej i ekscentrycznej rodziny – przebiegłej manipulatorki Isabelle, jej porywczego brata Charliego i dzikich, nieokiełznanych bliźniaczek, Emmeline i Adeline. Dziś Angelfield, choć niewiele już z niego zostało, skrywa przerażający sekret…
Czy młoda biografka Margaret Lea zdoła odkryć tajemnicę tej wspaniałej niegdyś posiadłości i zamieszkujących ją pokoleń jednego rodu oraz mroczny związek łączący domostwo ze sławną autorką bestsellerów Vidą Winter?
Gdy Margaret podąża tropem historii z przeszłości, z cienia wyłania się jej własny bolesny sekret, któremu prędzej czy później będzie musiała stawić czoło.
Nawiązująca do tradycji powieści gotyckiej opowieść o tragicznych losach rodziny naznaczonej śmiercią i szaleństwem.
O miłości na skraju nienawiści, o bolesnej nieuniknionej stracie i o rozpaczy, której nie leczy upływ czasu.
Ta dwutorowa powieść o przywiązaniu i rozdzieleniu nie przemówi tylko do zatwardziałego serca.
Zrób sobie kakao i zaciągnij zasłony – dostaniesz smakowitą gotycką historię.
„Daily Express”
Uważam, że jest po prostu błyskotliwa.
Od dawna żaden debiut literacki nie sprawił mi takiej przyjemności.
Kate Mosse, autorka powieści „Labirynt”
Wielka przyjemność płynie z czytania tej książki!
Jak wszystkie świetne debiuty, aż pęka od gromadzonych przez całe życie inspiracji”.
„Time out”
Tajemnicza, poruszająca i świadomie nostalgiczna.
Diane Setterfield umie czarować, nie przekraczając jednak granic.
„Times Literary Supplement”
Rodzaj powieści, jakich już się nie pisze, dlatego tak mile widziana.
Do tego niezwykła wyobraźnia autorki i doskonały styl
– i mamy współczesną klasykę.
„Yorkshire Evening Post”
Niezwykły debiut powieściowy, o radości, jaką dają książki.
Wciągająca wielowarstwowa historia, pełna tajemnic,
o licznych zwrotach akcji i prawdziwie magicznym uroku.
„Independent”
Barwna gotycka opowieść.
Setterfield dowodzi, że potrafi opowiadać naprawdę po mistrzowsku.
Jej rozważania o przyjemności, jaką daje czytanie, uwodzą najbardziej.
„Guardian”
TAJEMNICA TRZYNASTEJ OPOWIEŚCI
Margaret Lea, młoda antykwariuszka z Cambridge, autorka kilku esejów biograficznych, otrzymuje od znanej pisarki propozycję – ma napisać jej biografię.
Vida Winter jest bardzo tajemniczą postacią, żyje odcięta od świata, prawie nie udziela wywiadów, a jeśli już coś mówi na swój temat, to tylko po to, żeby jeszcze bardziej zaciemnić obraz swojej osoby. Teraz, gdy jest bliska śmierci, chce wyjawić prawdę o sobie.
Margaret sama żyje w cieniu mrocznej tajemnicy – jej siostra bliźniaczka zmarła tuż po urodzeniu. Okazuje się, że pisarka właśnie dlatego ją wybrała – chce jej opowiedzieć historię bliźniaczek, które zamieszkiwały niegdyś okazałą posiadłość Angelfield.
Zaintrygowana Margaret jedzie do niej, do Yorkshire. Na odludziu, w domu na wrzosowiskach, słucha opowieści Vidy Winter. Żeby poznać mroczną tajemnicę pisarki, prowadzi własne śledztwo i natyka się na pełne grozy poszlaki.
W opowiadanej historii pojawia się duch i Margaret, nawiedzana przez nieżyjącą siostrę bliźniaczkę, traci rozeznanie, co jest rzeczywiste, a co podsuwa jej wyobraźnia.
Podczas zimowej nocy, w zasypanym przez śnieżycę domostwie, wreszcie poznaje prawdę o dwóch siostrach, o pożarze w posiadłości, w której się wychowały, o zjawie i porzuconym dziecku…
Swoją hipnotyzująca powieść pełną duchów, guwernantek i gotyckiej grozy, Diane Setterfield, dawna wykładowczyni dziewiętnastowiecznej literatury francuskiej, pisała przez trzy lata. Wciąż przepisywała ją na nowo, pierwotne inspiracje zlały się więc ze sobą i zatarły.
Jako zapalona czytelniczka i wykładowczyni akademicka czerpała ze wspaniałych literackich wzorców, odnajdziemy je bez trudu w Trzynastej opowieści. Dziecięcy bohaterowie i nieślubne dzieci, zagubione lub niespodziewanie odnalezione i postacie, które nie są tym, kim wydaje się, że są, od razu przywodzą na myśl powieści Dickensa, a samotne dwory na wrzosowiskach, szalone kobiety na strychach i tragiczne pożary od razu kojarzą się z dziełami sióstr Brontë.
Nawiązań literackich jest tu więcej i nie trzeba sięgać wcale stulecia wstecz. Bo czy wzięta autorka bestsellerów, która jako jedyna zna swoją tożsamość, a dla innych pozostaje enigmą, piętrzącą przed ciekawskimi kolejne wersje biografii, niczym teatralne dekoracje do kolejnych pretensjonalnych przedstawień, nie jest przypadkiem swoistą wersją Toma Ripleya. Bohater Patricii Highsmith, z pozoru uprzejmy biznesmen, jest w rzeczywistości psychopatycznym mordercą. Kto wie, kim może okazać się Vida Winter i jaką pułapkę zastawia na biedną zgnębioną Margaret? Zresztą sama Margaret − biografistka-amatorka − jest pełna rezerwy i uprzedzeń (jak przystało na kogoś, kto wciąż ogląda się za siebie, jakby tuż za jej plecami czaił się jakiś zły, lub dobry, duch). Jakimi upiorami chce ją uraczyć tajemnicza sławna dama, pod pozorem snucia historii swego życia, rzekomo prawdziwej i tylko prawdziwej? Jakie tajemnice kryją się po kątach wielkiego domu? Czy na pewno nie ma tu nikogo więcej?
W dzieciństwie Diane Setterfield wierzyła, że opowieści są rodzajem naturalnego fenomenu. Jak słońce, drzewa, deszcze i burze. Że płyną jak rzeki lub obłoki na niebie. Że układają się w najlepszą z możliwych całość. Kiedy dorosła i zaczęła pisać, okazało się, że potrafi sprawić, by było dokładnie tak, jak myślała i pisać tak, by od jej książek nie można było się oderwać.
Diane Setterfield (ur. 22 sierpnia 1964 r. w Englefield, Berkshire), pisarka brytyjska. Studiowała literaturę francuską na Uniwersytecie Bristolskim. Jej praca doktorska dotyczyła struktur autobiograficznych we wczesnych powieściach André Gide’a. Wykładała język angielski w Institut Universitaire de Technologie oraz Ecole nationale supérieure de Chimie w Miluzie we Francji, a później nauczała po francusku na Uniwersytecie Centralnego Lancashire w Wielkiej Brytanii. W latach 90 porzuciła środowisko akademickie, by skupić się na pisaniu.
Jej bestsellerowy debiut, Trzynasta opowieść (2006), został wydany w 38 krajach na całym świecie i sprzedany w ponad trzech milionach egzemplarzy. Książka przez trzy tygodnie okupowała szczyt listy bestsellerów New York Times’a. Otrzymała nominacje do nagród Waterstone’s Newcomer of the Year i Dilys Awards. Doczekała się także adaptacji filmowej w postaci serialu telewizyjnego. Krytycy docenili doskonały styl autorki, a szczególnie jej umiejętność kreowania nastroju tajemniczości i grozy. Powieść określono jako „list miłosny do sztuki czytania”.
Druga książka autorki, Bellman & Black (2013) jest naginającą gatunki opowieścią o krukach i wiktoriańskim biznesie.
W styczniu 2019 ukazała się jej najnowsza powieść, Była sobie rzeka. Książkę nominowano do Goodreads Choice Award w kategorii powieść historyczna oraz uhonorowano nagrodą HWA Gold Crown Award dla najlepszej powieści historycznej 2019 roku, przyznawaną przez brytyjskie Stowarzyszenie Autorów Książek Historycznych (Historical Writers’ Association).
Diane Setterfield mieszka z mężem w Oxfordzie. Kiedy nie pisze, czyta, a gdy nie czyta, myśli lub rozmawia o czytaniu.
Zawsze powtarza, że jest „najpierw czytelniczką, a dopiero później pisarką”.
Trzynasta opowieść dołącza do powieści Kirke Madeline Miller, Syrena i pani Hancock Imogen Hermes Gowar i Była sobie rzeka Diane Setterfield, które do tej pory składały się na butikową serię Albatrosa. Znajdują w niej miejsce książki wyjątkowe pod względem literackim, nawiązujące do klasyki literatury, napisane przez utalentowane współczesne autorki i ubrane przez nas w wyjątkowo piękną szatę graficzną i oprawę.
