Kurt Vonnegut (ur. 1922 r., zm. 2007 r.), amerykański pisarz, eseista i artysta grafik, a także wykładowca literatury na Uniwersytecie Harvarda oraz na City College w Nowym Jorku. Pierwsze doświadczenia dziennikarskie zdobywał, pisując do szkolnej gazetki. W latach 1940–43 studiował chemię i biologię na Cornell University. Zniechęcony słabymi wynikami w nauce wstąpił do armii amerykańskiej; walczył na froncie II wojny światowej. W niemieckiej niewoli przeżył alianckie naloty dywanowe na Drezno, w wyniku których śmierć poniosło ponad 100 tys. cywilów. Te dramatyczne przeżycia odcisnęły piętno na jego psychice i zainspirowały do napisania uważanej za arcydzieło Rzeźni numer pięć, ukazującej absurd wojny totalnej. Po kapitulacji Niemiec studiował antropologię na University of Chicago; był policyjnym reporterem, pracował także w biurze prasowym General Electric. W 1950 roku czasopismo „Collier’s” opublikowało jego pierwsze opowiadanie, rok później Vonnegut porzucił pracę w GE i poświęcił się całkowicie działalności literackiej. W 1952 roku wydał pierwszą (z czternastu) powieści, zatytułowaną Pianola. Do jego najgłośniejszych utworów należą m.in. Matka noc, Kocia kołyska, Śniadanie mistrzów, Recydywista i Galapagos. Ostatnie dzieła pisarza to powieść Trzęsienie czasu oraz pośmiertnie wydane antologie opowiadań Armagedon w retrospektywie, Popatrz na ptaszka i Gdy śmiertelnicy śpią.